Το Φεστιβάλ του Μεσαιωνικού Ρόδου αντλεί στο σύνολο του θέματα από την καθημερινή ζωή, την ιστορία και τους μύθους της Μεσαιωνικής Ρόδου και αναπαράγει την ατμόσφαιρα της εποχής. Ας δούμε όμως πως ξεκίνησαν όλα...

Το Τάγμα των Ιπποτών του Αγ. Ιωάννη

Φαίνεται να ιδρύεται στην αρχή του 12ου αι. μ.Χ. στα Ιεροσόλυμα από τον Ρierre Gerard ως τάγμα νοσοκόμων. Αργότερα οργανώνεται στρατιωτικά υπό τον Raymond du Puys και αγωνίζεται για να πετύχει τον δυτικό επεκτατισμό στην Μέση Ανατολή όπου όμως δεν κατορθώνει να κρατηθεί πάνω από δύο αιώνες.

Το 1247, μετά από την πτώση των Ιεροσολύμων, οι Ιωαννίτες Ιππότες αρχίζουν να χάνουν ένα - ένα τα φρούρια τους και περνούν πια το 1291 στην Κύπρο. Από εκεί ο Μεγάλος Μάγιστρος Foulques de Villaret έρχεται σε διαπραγματεύσεις με τον τσιφλικά Vignolo de Vignoli, ο οποίος του πουλάει ουσιαστικά τη Ρόδο κι έτσι από το 1309 το Tάγμα των Ιπποτών, που ήταν όλοι μαζί 600, καταλαμβάνει τη Ρόδο. Από τότε και ως την αποχώρηση τους το 1522 θα ονομάζονται ¨Ιππότες της Ρόδου¨.

Το τάγμα των σταυροφόρων διοικείται από το Μεγάλο Μάγιστρο που ήταν ο ισόβιος ανώτατος άρχοντας στη διοίκηση και στο στράτευμα . Αυτός διοικούσε με το διοικητικό του συμβούλιο. Στα 213 χρόνια παραμονής τους στη Ρόδο πέρασαν από το νησί 19 Μάγιστροι.

Οι Ιππότες ήταν οργανισμός διεθνής στον οποίο οι εθνικές ομάδες διακρίνονταν με σαφήνεια και λέγονταν γλώσσες. Αυτές ήταν 7 και με σειρά αρχαιότητας ήταν οι εξής: Προβηγκίας, Ωβέρνης, Γαλλίας, Ιταλίας, Αραγώνας (Ιβηρική Χερσόνησος), Αγγλίας, Γερμανίας. Η γλώσσα της Αραγώνας χωρίστηκε αργότερα σε γλώσσα Αραγώνας και σε μία όγδοη, αυτή της Καστίλλης. Όλες οι γλώσσες μιλούσαν τη λατινική. Η κάθε γλώσσα είχε το κατάλυμα της ενώ οι Ιππότες ζούσαν στο Κολλάκιο, μοιράζοντας το χρόνο τους μεταξύ στρατιωτικών ασκήσεων και προσευχής.