Η ζωή στη Ρόδο

Η πρώτη 10ετία ήταν ταραγμένη λόγω της δυσκολίας προσαρμογής των Ιπποτών στο ντόπιο ελληνικό στοιχείο. Το 1317 μάλιστα οι ίδιοι οι Ιππότες επαναστάτησαν κατά του Villaret λόγω του γεμάτου χλιδή βίου του και του δεσποτισμού του . Τελικά την εξουσία πήρε ο Helion de Villeneuve.

Τα Θρησκευτικά Δόγματα

Αρχικά τη μητρόπολη Ρόδου έπαψαν να τη διοικούν ορθόδοξοι αρχιερείς κι αυτό ήταν πράξη άμυνας των Ιπποτών. Η κατάσταση όμως άλλαξε το 1438/9 με την Ένωση των Εκκλησιών ( Σύνοδος Φερράρας -Φλωρεντίας).

Η μητρόπολη του νησιού παρέμεινε τελικά ορθόδοξη, όμως ιδρύθηκε παράλληλα και καθολική αρχιεπισκοπή, με υποκείμενες σε αυτήν επισκοπές στα γύρω νησιά.

Ο ουνιτισμός έγινε δεκτός από τη Ροδιακή Εκκλησία καθώς δεν έθιγε δογματικά θέματα και δεχόταν τη διοικητική και μόνο κυριαρχία της Καθολικής Εκκλησίας και του μεγάλου μαγίστρου επί της Ορθοδόξου.

Ο ουνιτισμός φαίνεται ότι ήταν αποδεκτός από το μεγαλύτερο μέρος της ελληνικής αστικής κοινωνίας της Ρόδου, που συνειδητά είχε προσχωρήσει στις νέες δυτικές μορφές κοινωνικού βίου. Αντίθετα ο λαός, ιδιαίτερα στην ύπαιθρο, έμενε πιστός στις παραδόσεις και το ορθόδοξο δόγμα. Συχνά μάλιστα γίνονταν ταραχές που δύο φορές ανάγκασαν τον ουνίτη μητροπολίτη να πατάξει ιερείς και καλόγερους που ξεσήκωναν το λαό.