Ενώ εκτελεί μεγαλόπνοα δημόσια έργα και εκσυγχρονίζει τη διοίκηση, η καταπίεση που ασκεί, οι διώξεις και η προσπάθεια αφελληνισμού συσπειρώνουν και ξεσηκώνουν την κοινωνία της Ρόδου. Η εθνική δικαίωση ήρθε μετά τη λήξη του Β’ παγκοσμίου πολέμου, το Μάρτιο του 1948, όταν η Ρόδος και τα υπόλοιπα Δωδεκάνησα ενώθηκαν με την Ελλάδα.

Η πόλη της Ρόδου είναι μια από τις πιο όμορφες πόλεις της Ευρώπης με 43.500 κατοίκους. Κτίσθηκε αμφιθεατρικά στο βορειότερο άκρο του νησιού το 408 π.Χ. και πρόσφατα γιόρτασε τα 2400 χρόνια από την ίδρυση της. Τα δύο πρόσωπά της - το μεσαιωνικό και το σύγχρονο - είναι εξίσου γοητευτικά και εντυπωσιακά. Το μεσαιωνικό τμήμα της πόλης βρίσκεται μέσα από την τάφρο και το εντυπωσιακό οχυρωματικό τείχος με τους προμαχώνες και τις επάλξεις. Διατηρεί αναλλοίωτο το μεσαιωνικό χαρακτήρα και το χρώμα της με τα πέτρινα ιδιωτικά και δημόσια κτίρια, τους στενούς λιθόστρωτους δρόμους, τις καμάρες και τις αψίδες,

Όλα τέλεια διατηρημένα όπως ήταν τον 15ο αι. μ.Χ. Αυτός είναι και ο λόγος που όλο το οικιστικό σύνολο έχει χαρακτηριστεί ως μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς και προστατεύεται από διεθνείς συνθήκες και οργανισμούς (Unesco).

Το εντυπωσιακότερο οικοδόμημα της μεσαιωνικής πόλης είναι το Παλάτι του Μεγάλου Μαγίστρου, το οποίο δεσπόζει στο ψηλότερο σημείο της. Χρησίμευε ως κατοικία του Μεγάλου Μαγίστρου και ως διοικητικό κέντρο του τάγματος των Ιπποτών του Αγίου Ιωάννη οι οποίοι διαφέντευαν τη Ρόδο για 200 περίπου χρόνια.

Στο σύγχρονο τμήμα της πόλης κυριαρχεί η κοσμοπολίτικη ατμόσφαιρα ενός σύγχρονου τουριστικού θέρετρου με το όμορφο λιμάνι, τα επιβλητικά δημόσια κτίρια, τους φαρδείς δρόμους με τις δενδροστοιχίες, τα πάρκα, τις παραλίες, τα πολυτελή ξενοδοχεία, το πλούσιο και πολύβουο εμπορικό κέντρο