Η πορνεία στην Μεσαιωνική Ρόδο

Έτσι, όροι όπως: πόρνη, πορνεύειν, κουρτεζάνες (cortigiane-cortigia=αυλή), εταιρείον, πορνοκαπηλείον, πορνοστάσιον, αναφέρονταν σε ένα ευρύτερο φάσμα σεξουαλικών πράξεων και δραστηριοτήτων, καταδικαστέων από την τότε Μεσαιωνική κοινωνία. Κατά αυτή την έννοια, πόρνες δεν ήταν μόνο αυτές που εκδίδονταν επ΄αμοιβή, αλλά και αυτές που διατηρούσαν προγαμιαίες σεξουαλικές σχέσεις παρά τη γνώμη του πατρός τους, όσες είχαν σχέσεις με αλλόθρησκους (μουσουλμάνους, Εβραίους) και φυσικά όλες οι μοιχαλίδες. Με ανάλογο τρόπο και η ανδρική πορνεία είχε ευρύτερη έννοια, καθώς συμπεριλάμβανε όχι μόνο τους νέους που εκδίδονταν επ΄αμοιβή, αλλά και τους ομοφυλόφιλους, τους αρρενομανείς ή αρσενοκοίτες που αποπλανούσαν ανηλίκους, τους μοιχούς, τους συνευρισκόμενους με ευνούχους και τους κτηνοβάτες.

Έτσι, σε μία κοινωνία όπου δεν έλλειπαν οι οίκοι «της χαράς» ή οι συντεχνίες, επικεφαλής των οποίων ήταν η Κυρά ή Πριόρα ή Ηγουμένη ή κάποιος πορνοβοσκός, όπως πηγάζει κυρίως μέσα από διατάγματα Μεγάλων Μαγίστρων που εκδίδονταν σε περιόδους έξαρσης του φαινομένου ή μετά από θεομηνίες και επιδημίες - οι οποίες αποδίδονταν στην έκλυση των ηθών - δεν ήταν λίγοι οι περιορισμοί και οι τιμωρίες πουν επιβάλλονταν σε όσους εκπορνεύονταν, πολλές φορές κατόπιν πίεσης από οικογενειάρχες, κυρίως της τοπικής ελληνορθόδοξης κοινωνίας, που ξεσηκωνόταν από την επιδειχθείσα ανοχή του Τάγματος. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι τις υψηλόβαθμες θέσεις του Τάγματος καταλάμβαναν τέκνα Φεουδαρχών, πολλές φορές χωρίς καμία κλίση προς το εκκλησιαστικό στάδιο και επηρεασμένοι από την φιλοσοφία της πρώιμης Αναγέννησης που κυριαρχούσε στην Ευρώπη.

Τα κοινωνικά σκάνδαλα έγιναν ακόμα πιο μεγάλα γύρω στο 15ο αι., αφού οι πόρνες που είχαν κατακλύσει τα πυκνοκατοικημένα κέντρα του νησιού και κατοικούσαν είτε σε σπίτια, που γειτόνευαν με κατοικίες τίμιων γυναικών ή ήταν κρυφές και εκδίδονταν χωρίς την προστασία προαγωγού (donne disoneste), έβαζαν σε πειρασμό όχι μόνο τους Ιππότες αλλά και τους Ιερείς