Η πορνεία στην Μεσαιωνική Ρόδο

Η Ρόδος, γνωστό εμπορικό λιμάνι από την αρχαιότητα, σε τέτοια γεωγραφική θέση που την έφερνε σε επαφή με τους περισσότερους λαούς της Μεσογείου και της Ευρώπης, διαμορφώνοντας μία πολυεθνική κοινωνία, γεμάτη χριστιανούς, μουσουλμάνους και Εβραίους που εκτονώνονταν σεξουαλικά μετά από πολυήμερα ταξίδια στη θάλασσα, δεν ήταν δυνατόν να είναι απαλλαγμένη του περιθωριακού στοιχείου και φυσικά της πορνείας. Άλλωστε, καθώς στο Μεσαίωνα το φαινόμενο πήρε μεγαλύτερη διάσταση, κατά την περίοδο των Σταυροφοριών, όταν πλήθη εκδιδόμενων γυναικών συνόδευαν τα στρατεύματα, είναι ευνόητο πως σε μια πόλη που διοικείτο από καλόγερους Ιππότες για 213 χρόνια (1309 – 1522), η καταφυγή στον παράνομο έρωτα να είναι ένα πολύ συνηθισμένο φαινόμενο.

Εξάλλου, ήδη από το 13ο αι., ο μεγάλος στοχαστής Θωμάς Ακυϊνάτης είχε κατορθώσει να επηρεάσει βαθιά τη φιλοσοφία της Δύσης και τη δογματική στάση της Καθολικής Εκκλησίας με δύο επιβλητικά συγγραφικά έργα του, σύμφωνα με τα οποία: η πορνεία πρέπει να είναι ανεκτή, γιατί συντελεί στην αποτροπή μεγαλύτερων αμαρτημάτων, όπως η μοιχεία και ο βιασμός. Την ίδια περίπου περίοδο ιδρύονται στη Φλωρεντία αλλά και σε άλλες πόλεις της Ευρώπης, πορνεία για να αυξηθεί ο πληθυσμός, επειδή οι νέοι είχαν στραφεί στην ομοφυλοφιλία, λόγω των αυστηρών ηθικών περιορισμών των προηγούμενων χρόνων.

Παρόλα αυτά, είναι σαφές πως η ηθική που επέβαλε ο χριστιανισμός, ιδανικά του οποίου ήταν η παρθενία και ο ασκητισμός, καταδίκαζε την πορνεία, της οποίας η έννοια ήταν πολύ ευρύτερη από τη σημερινή και αφορούσε τη γενετήσια συμπεριφορά των ανθρώπων που κατοικούσαν μόνιμα ή παροδικά στον τόπο.