Η Οχύρωση και η Τάφρος

Η οχύρωση της Ρόδου, παρουσιάζει γύρω στα 1500, στα περισσότερα τμήματα της, την ακόλουθη διάταξη ( από μέσα προς τα έξω ):

• Το τείχος κατεβαίνει κατακόρυφα ή σκαρπωτά μέχρι την Τάφρο. Πάνω του περπατά κανείς στον περίδρομο του, προφυλαγμένος από τα έξω με στηθαίο, τελειώνει πάνω σε επάλξεις και ανοίγματα για μικρά πολυβόλα όπλα, τόξα κα κανόνια.
  
  
• Σε πολλά σημεία της οχύρωσης μπροστά από το τείχος, είχαν κατασκευάσει προτείχισμα, που είναι χαμηλότερο από το τείχος και τα πυρά του συμμετείχαν μόνο στη μάχη της Τάφρου μετά την ανύψωση του εξωτερικού αναλημματικού τοίχου της
  
  
• Η Τάφρος είναι φαρδιά και βαθιά και έμενε πάντα στεγνή. Σε καίρια σημεία κατασκευάζουν μέσα σ’ αυτήν επιμήκη προχώματα, παχιά και ψηλά στο ύψος του κάμπου. Η Τάφρος παγίδευε τον εχθρό όταν έμπαινε μέσα γι’ αυτό και ήταν εξαιρετικά φονική.

Πολύ λίγα στοιχεία της οχύρωσης μπορούν να αποδοθούν σε βυζαντινή ή γενικά σε ανατολική επίδραση. Οπωσδήποτε, τα κυρίαρχα στοιχεία της οχύρωσης προέρχονται από την οχυρωματική τέχνη της Προβηγκίας και Καταλωνίας. Ο Ισπανός A. Fluvian φαίνεται να εισάγει, στη ροδιακή αρχιτεκτονική, ισπανικά στοιχεία. Παρόλα αυτά, οι μέθοδοι και τεχνοτροπίες που μεταφέρονται στη Ρόδο από έναν άλλο κόσμο, τη δυτική Ευρώπη, μεταβάλλονται και προσαρμόζονται στο οικοδομικό υλικό και τις επαγγελματικές γνώσεις και συνήθειες των ντόπιων μαστόρων.