Τον συγκράτησαν οι πληροφορίες ενός Αλβανού φυγάδα και η προδοσία του μεγάλου καγκελάριου Αndre d’ Αmaral, που τον διαβεβαίωσαν για την εξάντληση των πολιορκημένων. Η προδοσία όμως των δύο αποκαλύφθηκε από τους Ιππότες που εκτέλεσαν και τους δύο συνένοχους. Η τετράμηνη πολιορκία είχε εξουθενώσει και τις δύο πλευρές, όταν πια οι Τούρκοι γνωρίζοντας το πεσμένο ηθικό του λαού, ρίχνουν με βέλη προκηρύξεις στην πόλη, που υπόσχονται στον κόσμο πως σε περίπτωση παράδοσης θα δείξουν σεβασμό της θρησκείας και της ειρήνης, ενώ την εκπόρθηση θα ακολουθήσει σκλαβιά και σφαγή. Αρχικά οι Ιππότες δεν ήθελαν ούτε να το ακούσουν, όμως με την πίεση του λαού και με το πάρσιμο του προμαχώνα της Ισπανίας από τον εχθρό, αποφασίζουν να συνθηκολογήσουν και να αποδεχτούν τους όρους της ειρήνης, στις 22 Δεκεμβρίου του 1522. Οι όροι ήταν οι εξής : οι Ιωαννίτες μπορούσαν να αποχωρήσουν παίρνοντας μαζί τα όπλα και τα υπάρχοντα τους. Μαζί μπορούσαν να φύγουν κι όσοι άλλοι ήθελαν σε διάστημα τριών χρόνων. Οι εκκλησίες δε θα βεβηλώνονταν και θα υπήρχε ανεξιθρησκία. Ο Σουλτάνος θα χορηγούσε φοροαπαλλαγή για 5 χρόνια και δε θα γινόταν παιδομάζωμα. Οι Τούρκοι μόλις μπήκαν στην πόλη διέπραξαν μεγάλες λεηλασίες και βιαιότητες. Τελικός απολογισμός : 50.000 Τούρκοι και 2.000 Χριστιανοί νεκροί. Τα υπόλοιπα νησιά, ένα – ένα κι αυτά, παραδόθηκαν. Η πόλη της Ρόδου προδόθηκε και παραδόθηκε αλλά δεν κατακτήθηκε ποτέ!

Η αποχώρηση

Οι ¨Ιππότες της Ρόδου¨ κατέφυγαν στην Κρήτη μαζί με 5.000 Ροδίτες που θέλησαν να τους ακολουθήσουν. Από εκεί πήγαν στην Ιταλία, όπου περιπλανήθηκαν από πόλη σε πόλη, ώσπου ο Κάρολος Ε΄ της Ισπανίας τους παραχώρησε τη Μάλτα το 1530 και γι’ αυτό ονομάστηκαν πια ¨Ιππότες της Μάλτας¨. Από το 1830 αποβάλλουν τον πολεμικό χαραχτήρα τους και μεταφέρουν την έδρα τους στη Ρώμη. Διατηρούν μέχρι σήμερα νοσοκομεία σε πέντε χώρες της Ευρώπης ενώ η δράση τους απλώνεται και στην Αμερική.