Η Ρόδος στο Μεσαίωνα

Γεννήθηκε το 1430 στη Φλάνδρα από οικογένεια ροδιακής καταγωγής. Έκανε λαμπρές σπουδές και θεωρήθηκε ένας από τους πιο καλλιεργημένους, έξυπνους και επιτήδειους ανθρώπους που ζούσαν στη Ρόδο. Ονομάστηκε διδάκτορας του Πανεπιστημίου του Παρισιού και υποκαγκελλάριος των Ιπποτών. Διεκπεραίωσε διπλωματικές αποστολές, έγραψε το ιστορικό της πολιορκίας της Ρόδου του 1480, κωδικοποίησε τους νόμους του Τάγματος και τους μετέφρασε στα Γαλλικά.

Το 1379, ο μεγάλος Μάγιστρος Juan Fernandez de Ηeredia, φροντίζει να μεταφραστούν στα Αραγωνικά πολλοί αρχαίοι κλασσικοί συγγραφείς, όπως ο Πλούταρχος και το 1510 ο Εmery d’ Amboise, με διάταγμα του, υποχρεώνει τους αστούς της Ρόδου να πληρώνουν εισφορά ώστε να έρθει ο magister scholarum Μatheus Laurus στη Ρόδο, για να διδάξει στα παιδιά των ντόπιων ελληνικά και λατινικά. Την περίοδο αυτή ακμάζουν και οι εικαστικές τέχνες στο νησί όπως η γλυπτική και η ζωγραφική. Στη δεύτερη διακρίνονται τρεις τάσεις : η δυτικοευρωπαϊκή, τη βυζαντινή – παλαιολόγεια ( μέτριας καλλιτεχνικής αξίας ) και η εκλεκτική τάση που ήταν κυρίως πάντρεμα των δύο προηγούμενων.

Συμπερασματικά

Οι Ρόδιοι ζούσαν σ’ έναν τόπο ανοιχτό προς όλα τα κοινωνικά, οικονομικά και καλλιτεχνικά ρεύματα και τις παραλλαγές τους, στην Υστερογοτθική εποχή και την πρώιμη Αναγέννηση.

Αποτελούν μία κοινωνία που δε διστάζει να δεχτεί απ’ έξω και να αφομοιώσει ό,τι νομίζει πως την ωφελεί και της πάει όπως και αρμόζει σε μία πόλη πολυπολιτισμική.