Κρατώντας τις παραδόσεις, τη γλώσσα και τα ήθη τους και μένοντας δεμένοι με τις ρίζες τους, οι Έλληνες Ρόδιοι δέχτηκαν την πολιτική κυριαρχία των Φράγκων και τις ιδέες τους και κάποιοι κατέλαβαν υψηλές κοινωνικές θέσεις, πλούτο και διακρίσεις ενώ οι δεύτεροι τους ανάθεταν ακόμα και λεπτές διπλωματικές αποστολές. Άλλες ιδεολογικές ομάδες στο νησι ήταν αυτές των Αρμενίων και των Εβραίων. Των τελευταίων η ιδεολογία πήγαζε από τη θρησκευτική τους πίστη και ήταν η περισσότερο διωκόμενη στο νησί.

Κοινωνική Διαστρωμάτωση

Μελετώντας την κοινωνία του τόπου της εποχής, βλέπουμε πως είχαν διαμορφωθεί οι παρακάτω κοινωνικές τάξεις :

• Ανώτερη τάξη: ευγενείς, Φράγκοι και Έλληνες τιμαριούχοι μεγάλων εκτάσεων γης ( τσιφλικάδες ).
• Μικροαστοί: υπάλληλοι κρατικής μηχανής, καλλιτέχνες, τεχνίτες, μικροβιοτέχνες, μικροέμποροι, ελεύθεροι γεωργοί, στρατιώτες, ναυτικοί.
• «Πάροικοι»: κάτοικοι υπαίθρου, υποχρεωμένοι να υπακούν στους φεουδαρχικούς κανόνες.
• Δούλοι: στην πλειονότητα τους ήταν αιχμάλωτοι μουσουλμάνοι.

Η κοινωνική διαστρωμάτωση της μεσαιωνικής Ρόδου συμπληρωνόταν με τον υπόκοσμο. Έτσι παράλληλα με την οικονομική άνθηση, εμφανίζεται, ιδιαίτερα στα τέλη του 15ου αι., έκλυση ηθών, που αναγκάζει το μεγάλο Μάγιστρο Ρierre d’ Aubusson να επιβάλλει, το 1483, βαριές ποινές στους μοιχούς, τις μοιχαλίδες, προαγωγούς, παιδεραστές, τζογαδόρους. Η τιμωρία μπορεί να ήταν ακόμα και θάνατος στην πυρά, ειδικά για κάθε χριστιανή που θα ερχόταν σε επαφή με Μουσουλμάνο ή Εβραίο. Την ίδια εποχή οι πόρνες είχαν γεμίσει την πόλη και προκαλούσαν σκάνδαλα. Για την πάταξη του φαινομένου, η Γενική Σύνοδος των Ιπποτών, αποφάσισε τον περιορισμό τους σε ορισμένη συνοικία της πόλης.