Ο θρυλικός Δράκος της Ρόδου

Όταν ολοκλήρωσε την εκπαίδευση του αλόγου και των σκυλιών, επέστρεψε στη Ρόδο και κατευθύνθηκε προς τη βουνοπλαγιά, όπου σύχναζε ο δράκος. Το άλογό του ήταν καλά προετοιμασμένο, ώστε να αντιληφθεί τη διαφορά μεταξύ του αληθινού και ψεύτικου τέρατος και τα δύο σκυλιά, που του ήταν αφοσιωμένα, επιτίθονταν στο ζώο, καθώς ο κύριος τους το χτύπαγε με το ξίφος του. Ένα χτύπημα όμως από την ουρά του τέρατος τον έριξε κάτω και ο δράκος έσκυψε πάνω του, αφήνοντας εκτεθειμένη την κοιλιά του. Ο ιππότης, ώθησε τότε το ξίφος του σε αυτήν. Το τέρας σωριάστηκε πάνω του και όταν τελικά οι υπηρέτες του de Gozon ανέβηκαν στο λόφο, βρήκαν τον ιππότη τους ακριβώς κάτω από το σφάγιο του δράκου. Αφού τον απεγκλώβισαν, έβγαλαν το κράνος του και όταν ανέκτησε τις αισθήσεις του, οδηγήθηκε στην πόλη, ανάμεσα στις εκστατικές κραυγές ολόκληρου του λαού, ο οποίος τον παρέπεμψε θριαμβευτικά στο παλάτι του Μεγάλου Μαγίστρου. Αρχικά, αυτός θέλησε να τον τιμωρήσει με φυλάκιση και θάνατο, επειδή παρενέβη την εντολή του, αλλά κατόπιν κατόπιν διαμαρτυρίας του πλήθους, αναίρεσε και τον έχρισε τιμητικά Μεγάλο Μάγιστρο.

Το κεφάλι του δράκου τοποθετήθηκε πάνω από τη Θαλασσινή πύλη της πόλης, όπου οι περιηγητές Thèvenot, Rottiers και Biliotti έγραψαν πως το είχαν δει το 17ο αιώνα. Ειπώθηκε ότι ήταν μεγαλύτερο από αυτό ενός αλόγου, με ένα τεράστιο στόμα και δόντια αλλά και πολύ μεγάλα μάτια.

Η ιστορία αμφισβητείται από πολλούς, αλλά δεν πρέπει να είναι μία απλή επινόηση, αν και η περιγραφή του τέρατος μπορεί να είναι λίγο υπερβολική. Οι αρχαιολόγοι θεωρούν ότι πρέπει να ήταν ένας κροκόδειλος ή ένα μεγάλο ερπετό, που ίσως να είχαν φέρει στο νησί πειρατές ή να σώθηκε από ναυάγιο.